Gdy północ wybiła, nagle się zjawiła… I w kącie klęczy. Przyszła mnie męczyć...

Aylen Sane ✴ 27 lat ✴ Faria ✴ zmora ✴ pomocnica złotnika ♫

Zanim przyszła na świat jej los był już przesądzony. Rodzanice nie mogły oszczędzić siódmej córki kowala i szwaczki, skazując jej duszę na nocne tułaczki. Kiedy zasypiała, jej ciało opuszczał straszliwy demon, doprowadzający innych śniących do obłędu. Przybierając różne postacie wślizgiwała się do domów, szukając ofiar. Oplatała na nich blade, nader długie kończyny i paraliżowała. Przeczesywała ich umysły, a kiedy znajdowała największe słabości - pastwiła się nad nimi. Ten, kto się przebudził, nie mógł się ruszyć ani krzyczeć. Z przerażeniem obserwował istotę karmiącą się strachem płynącym w jego krwi. Dopiero gdy zegar zaczynał wybijać trzecią nad ranem, odpuszczała i ruszała do stajni, by zabrać najlepszego konia i uciec.

       Rodzina Sane często zmieniała miejsca zamieszkania, bo każda wioska w której się pojawili, stawała się przeklęta. Ludzie chorowali, popadali w szaleństwo i tracili konie. Nie wiedzieli, że nieszczęście było bliżej niż myśleli, aż wreszcie natrafili na babkę, która zaczęła się im bliżej przyglądać. Szybko spostrzegła, że najmłodsza z córek ma różnokolorowe oczy. Przed nocą ostrzegła innych sąsiadów. Poleciła im przybić do swych drzwi martwe sroki, które miały odstraszyć zmorę. Kiedy nadeszła pora, wygłodniała dusza Aylen ponownie opuściła jej ciało, w poszukiwaniu strachu. Widząc zakrwawione ptaki cofnęła się w rozpaczy. Role zaczynały się odwracać. Obserwujący ją przez okna ludzie zaczynali umieszczać w nich lustra. Spostrzegając w jednym z nich swoją makabryczną twarz, ulękła się i natychmiast wróciła do ciała, które tym razem nie było całkowicie nieświadome, tego co się właśnie działo. Ludzie widząc dokąd podążyła zmora, ruszyli za nią. Dziwny niepokój samoistnie poderwał jej nogi do ucieczki. Zmorowata natura przejęła kontrolę nad jej ciałem. Porwała konia i ruszyła prosto przed siebie aż poczuła się bezpiecznie.

        Szaleńczy bieg niemal wykończył zwierzę jak i dziewczynę, która straciła przytomność. Natknął się na nią złotnik i zabrał do stolicy, gdzie zajął się nią cyrulik. Wiedziała, że nie może wrócić do rodziny, gdzie urządzono na nią polowanie. Musiała zacząć od nowa. Nie mając nic, by odwdzięczyć się złotnikowi, zaproponowała mu pomóc w pracy. Mężczyzna widząc jej zapał i zdolności manualne, zgodził się i przygarnął ją pod swoje skrzydła, nieświadomy z czym tak naprawdę ma do czynienia.

_____________________________________________________________

Witam :) Już od dawna miałam ochotę stworzyć sobie zmorę, no i - TADAM :D Wyszło jak wyszło, ale jest. Zapraszam do wspólnych wątków z Aylen, która jak najbardziej gryzie i straszy, ale tylko w nocy ;) Tytuł - fragment wiersza "Zmora" Antuna Gustava Matoša